صد شکر خدا را که عزادار حسینیم...


حالم دست خودم نیست.

امسالم، جور دیگری است.

اشک هایم دنبال بهانه می گردند و چه زود پیدا می کنند...

بغض ِ این دل اما وا نمی شود!

شاید بساط گریه مان را باید تو جور کنی... تو روضه بخوانی... .




+ یا این دل شکسته ما را صبور کن/ یا لاأقل به خاطر زینب ظهور کن.  جمعه اول محرم الحرام 1434


انقلاب من!


در انقلاب حرمت، خیلی منقلبم!!


..............................................................................

پ.ن: در حریم سلطان علی بن موسی الرضا علیه السلام دعاگوی دوستان هستم...

رساله ی توجیهیه...!!


توجیه، توجیه و باز هم توجیه...

جا دارد این روزها رساله ای از توجیهاتم را به چاپ برسانم!!